W tym momencie zwróciłem uwagę na badania mózgu nad postacią, zasadniczo główną postacią. Każdy z zatrzymanych przedstawionych w „Symetrii” ma swoje obrzydliwe wydarzenia, a jednak widzimy, że próbują dążyć do etycznej jakości więzienia (o czym nieco później). Co więcej, z jakiego powodu Łukasz (Arkadiusz Detmer) jest najbardziej intrygujący? Na początku jest całkowicie niezdolny do zamknięcia się w nowej rzeczywistości, napotyka migawki załamania, by w końcu zrozumieć swoją pozycję i uznać ją. Co więcej, pomimo tego, że w ten czy inny sposób wtapia się w świat przestępczy, bez względu na to, że pozostaje tym, który możemy zdobyć. To on doświadcza transformacji, pyta, w końcu sprawia, że widzimy (podobnie w sensie ideologicznym) głęboką jakość decyzji dla celów.
